Nowa wystawa - „Jerzy Hoffman. Kino z historią w tle”
wtorek, 07 marca 2017 16:33
W naszym muzeum można już zobaczyć nową wystawę - „Jerzy Hoffman. Kino z historią w tle”.
Muzeum Kinematografii w Łodzi we współpracy ze Studiem Filmowym „Zodiak” Jerzy Hoffman Film Production oraz Filmoteką Narodową w Warszawie przygotowało wystawę monograficzną poświęconą twórczości jednego z najwybitniejszych twórców polskiego kina. Wystawa ukazuje jego ogromny dorobek artystyczny, od pierwszych filmów dokumentalnych i fabularnych powstających we współpracy z Edwardem Skórzewskim, aż po wielkie produkcje filmowe, takie jak „Pan Wołodyjowski”, „Potop”,„Ogniem i mieczem” i „1920. Bitwa Warszawska”.
Na wystawie zobaczyć można zdjęcia z planów filmowych, przedstawiające Jerzego Hoffmana przy pracy z wybitnymi polskimi aktorami, operatorami filmowymi, scenografami. Jest to unikalny zbiór wcześniej nie publikowanych materiałów, które po raz pierwszy będzie można obejrzeć właśnie na wystawie w formie wielkoformatowych fotografii uzupełnionych o teksty wywiadów z Jerzym Hoffmanem przeprowadzonych przez Stanisława Zawiślińskiego.
Jerzy Hoffman urodził się 15 marca 1932 r. w Krakowie, w rodzinie lekarzy. Dzieciństwo spędził w Gorlicach. W roku 1940 został wywieziony na Syberię. Do Polski wrócił po zakończeniu wojny. Świadectwo maturalne otrzymał w Bydgoszczy w 1950 roku. Studiował na Wydziale Reżyserii WGiK w Moskwie, który ukończył w roku 1955. Zadebiutował krótkometrażowym filmem dokumentalnym „Czy jesteś wśród nich?” (1954) zrealizowanym wspólnie z Edwardem Skórzewskim. Kolejne ich filmy, „Uwaga, chuligani" i „Dzieci oskarżają", zapoczątkowały tzw. czarną serią w polskim dokumencie. Współpraca Hoffmana i Skórzewskiego trwała do 1966 roku. Zrealizowali razem ponad dwadzieścia filmów dokumentalnych i trzy pełnometrażowe filmy fabularne: „Gangsterzy i filantropi" (1962), „Prawo i pięść" (1964) i „Trzy kroki po ziemi" (1965). Samodzielnie, jako fabularzysta, Hoffman zadebiutował filmem telewizyjnym „Ojciec" (1967). Przełomowym momentem w jego karierze były ekranizacje „Pana Wołodyjowskiego" (1969) i „Potopu" (1974) Henryka Sienkiewicza. W 1975 roku drugi z tych filmów przyniósł Hoffmanowi nominację do Oscara. Przebojami kasowymi stały się filmowe adaptacje „Trędowatej" Heleny Mniszkówny (1976), którą obejrzało w kinach prawie dziesięć milionów Polaków, oraz „Znachora" Tadeusza Dołęgi-Mostowicza (1982). W 1980 roku Jerzy Hoffman został kierownikiem artystycznym Zespołu Filmowego „Zodiak", który działał do roku 1997. W latach 1983-1987 był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W 1988 roku Hoffman zaczął starać się o ekranizację ostatniej części trylogii Sienkiewicza, „Ogniem i mieczem" Zamiar udało mu się zrealizować dopiero dziesięć lat później. Film obejrzała w kinach rekordowa w postkomunistycznej Polsce liczba widzów - ponad siedem milionów. W roku 2003 reżyser zekranizował „Starą baśń” Józefa Ignacego Kraszewskiego. W następnych latach realizował czterogodzinny dokument pt.: „Ukraina - narodziny narodu", który ukończył w roku 2007. Trzy lata później stanął za kamerą na planie filmu „1920. Bitwa Warszawska" To trzynasty film fabularny w jego karierze.