Z każdym wspomnieniem związany jest zapach.

Jest tym jednym, jedynym, tylko jednemu wspomnieniu przypisanym. ZAPACH. Pojawia się wraz z pierwszym haustem powietrza, którym zachłystujemy się w chwili narodzin. Odtąd oddychamy zapachami, zapachy towarzyszą nam przez całe życie. Niektóre zapisują się niezwykle mocno w naszej pamięci. Stają się niewidzialnym kodem, który każdy z nas nosi w sobie. Są kodem-kluczem do tej części naszej duszy, gdzie przechowujemy wspomnienia.

ZAPACH ZAPAMIĘTANY.

Wystarczy niespodziewany impuls, jakiś „pstryk” i – niczym widok pudełka świeczek choinkowych w wierszu K. I. Gałczyńskiego „Spotkanie z matką” – „serce trąci i sercem zatrzęsie”. Wracają wspomnienia o ludziach, zdarzeniach i miejscach dla nas szczególnych. W cieple zapachem przywołanych wspomnień – grzejemy duszę.Wystarczy, że poczujemy choćby najsłabszy cień ZAPACHU ZAPAMIĘTANEGO, a powróci najodleglejsza chwila. „Ludzie bowiem mogą zamykać oczy na wielkość, na grozę, na piękno i mogą zamykać uszy na melodie albo bałamutne słowa. Ale nie mogą uciec przed zapachem. Zapach bowiem jest bratem oddechu” (P. Suskind, „Pachnidło”).

Mój ZAPACH ZAPAMIĘTANY łączy się z dzieciństwem.

Wtedy każde wakacje spędzałam na wsi. Kiedy latem jadę na wieś, zapach lipcowych łąk, skoszonej trawy, rozgrzanej słońcem przenosi mnie w tamten cudowny czas niewinnej, dziecięcej swobody. Wystarczy powiew wiatru znad pól koniczyny i znów czuję, że wszystko dopiero przede mną.

Interesują mnie emocje innych ludzi. Dlatego chcę zapytać o ZAPACH ZAPAMIĘTANY znane i cenione przeze mnie osoby ze świata sztuki, literatury, biznesu. Chcę w ich opowieściach poszukać inspiracji do mojej twórczości. ZAPACH ZAPAMIĘTANY to także emocje. Można o nich opowiedzieć słowem, muzyką, obrazem.

Wyjątkowe tematy  wymagają wyjątkowych środków artystycznych. Ja do swojej opowieści o ZAPACHU ZAPAMIĘTANYM wybrałam porcelanę. Tworząc obrazy z porcelany, posłużę się fakturą i kolorem. Tak jak Chińczycy za czasów dynastii Tang i Ming, tak i ja wykorzystam barwną paletę tlenkową oraz metale szlachetne: złoto i platynę. Mam nadzieję, że powstałe prace, oglądane przez pryzmat ZAPACHU ZAPAMIĘTANEGO, są ciekawą opowieścią o tym, co odegrało w naszym życiu istotną rolę i co jest nadal ważne. Każdemu obrazowi towarzyszą słowa, które stały się inspiracją do jego powstania. Mam nadzieję, że wszyscy Autorzy, których zaprosiłam do mojego projektu, odczuwają nie mniejszą satysfakcję z efektu naszej współpracy, niż ja.

Beata Maria Orlikowska

Uprawia ceramikę unikatową i malarstwo sztalugowe. Założycielka grupy twórczej „Od dawna”, realizującej plenery, wystawy i spotkania  „Na ceramicznym szlaku”. Długoletni komisarz Ogólnopolskich Plenerów Ceramicznych w Fabryce Porcelany w Chodzieży. Aktywnie współpracuje z polskim przemysłem ceramicznym, ma swój udział w projektach  wielu kolekcji  użytkowych i artystycznych.

Urodziła się w 1964 r. w Koszalinie. W 1990 r. ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu, na Wydziale Ceramiki i Szkła – pracownia ceramiki unikatowej prof. Krystyny Cybińskiej oraz ceramiki użytkowej prof. Rufina Kominka; ponadto uzyskała aneks do dyplomu w pracowni malarstwa prof. Stanisława Kortyki.

Autorka dziesiątków obrazów wielko- i małoformatowych, wykonanych w porcelanie, przy użyciu techniki tlenkowej. Wrażliwości estetycznej i nawiązaniu do tradycyjnych środków wyrazu chińskich mistrzów sztuki, towarzyszy różnorodność tematyczna – od wizerunków architektonicznych (staropolskie dworki, przedwojenne kamieniczki, fragmenty ulic), nadmorskich krajobrazów przez portrety i akty, po  abstrakcje. Niepowtarzalna, szlachetna forma, wyrażająca się w delikatnym rysunku i pastelowych odcieniach, wzbogaconych złotem i srebrem – to znak firmowy Beaty Marii Orlikowskiej.

Uczestniczka wielu wystaw w Polsce, m.in. we Wrocławiu, w Kołobrzegu, Zakopanem, Warszawie i za granicą, m.in. Niemcy, Włochy, Luxemburg. Miała liczne wystawy indywidualne, m.in. w Chodzieży, Szczecinie, Warszawie i Berlinie. Brała udział w konkursach, m.in.: w warszawskim konkursie Polska Ceramika Współczesna Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w 1989 r., International Ceramics Festival Mino w Japonii w 1992 r., w Festiwalu Sztuki Otwartej w Luksemburgu w 1997 r.  – jest  laureatką tego festiwalu.

Prace Beaty Marii Orlikowskiej znajdują się w zasobach muzealnych, m. in. w Muzeum Wikliniarstwa i Chmielnictwa w Nowym Tomyślu, a także w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

W rodzinnym Koszalinie znana jest z autorskich projektów i wykonania wielu nagród, m.in. Koszalińskich Orłów (nagrody prezydenta miasta Koszalina) czy Bursztynowego Mikrofonu (nagroda Radia Koszalin).

Swoje prace przekazuje również na liczne aukcje, z których dochód przeznaczany jest na cele charytatywne, głównie na rzecz dzieci.

_____________________________________________________________________________

wystawa czasowa | czas trwania: 7 luty 2019 - 30 marca 2019

wystawa przygotowane we współpracy z Agencja Zegart

Sponsor wystawy